Yπαρξιακά μιάου

Με πηρες εχθές ξημερώματα,να μου πείς πως κούμπωσες πάλι.

-Τι;

-lsd.

"Τι lsd τι xanax"σκέφτηκα.Αλλά δεν το είπα,γιατί το lsd είναι μάλλον πιο κουλ.Σε ρώτησα τι βλέπεις και άρχισες να μου αναλύεις κάτι περι ασυμβατότητας σημαίνοντος και σημαινομένου.Απογοητεύτηκα λιγο.Πάει καιρός απο τότε που όταν έπαιρνες ναρκωντικά έβλεπες εμένα .Ξεπέρασα τον εγωισμό μου και σε ρώτησα για τον Θεό ."Είσαι γλυκιά"μου απάντησες και παραλίγο να σου κλείσω το τηλέφωνο στα μούτρα.Άφησα το παιδικό μου αίτημα για ύπαρξη του Θεού στην άκρη και πηρα δυο βαθιές ανάσες.

-Τί άλλο;

-Τί περιμένεις;

Σιχαίνομαι όταν μου απαντάς με ερώτηση.Άρχισα να σου μιλώ για τον ηδονισμό και την αγάπη που μας περιμένει στην γωνία.Δεν κατάφερα να σε πείσω.Πάντα μου έλειπε η υπομονή για να το κάνω.Έκανα μια τελευταία απόπειρα χρησιμοποιώντας ενα γελοίο παράδειγμα με παιδεραστές (;) και η ετοιμόρροπη ρομαντική μου εξομολόγηση κατέρρευσε κάπου ανάμεσα στο ενοχλητικό γέλιο σου και τις λέξεις "ένιγουέι" και "σκάσε".

Κάτσαμε για λίγο αμίλητοι ,μέχρι που θυμήθηκα πως είχα γράψει ένα ποίημα.Με έβαλες να στο διαβάσω τρεις φορές. για να καταλήξεις εν τέλει πως οι λέξεις δεν έχουν νόημα.

Στα αρχίδια σου που η πρώτη στροφή ητανε για σένα.Στα αρχίδια μου και μένα.Εξάλλου οι δύο επόμενες ήταν για άλλους.

-Πού θα βρώ κι εγώ;

Περίμενα λίγο,μέχρι που ένιωσα το υπεροπτικό σου χαμόγελο να ζεσταίνει το ακουστικό.

-Εδώ...

Άφησα το ακουστικό δίπλα μου και έβγαλα τον κουμπαρά ,να μετρήσω πόσες ταρίφες μου λείπουν για να βγάλω το μήνα.

-Τα λέμε εκεί,ειπα και πάτησα το κόκκινο κουμπάκι με σιγουριά.