7.3.17


και η μνήμη μου είναι μνήμη ψαριού
και η υπνηλία μου είναι ένας χρυσαφένιος  κύκλος που υπόσχέθηκε να με προσέχει 
και  τα μάτια μου ίδια ίδια ίδια της γιαγιάς μου 
χαζεύουν μισόκλειστα πίσω απο το τζάμι του μπαλκονιού 
πετάνε φλόγες και οξύ στα κωλοπαιδα που τρομάζουνε τα περιστέρια
και γυρνάνε πίσω ελπίζοντας 
να πετρώσουν,αν δεν γλυτώσουν 
γιατι σε κανέναν δεν αρέσει ,αληθεια, το μαστίγιο 
αν στο δεύτερο συρτάρι του κρύβει μασαζομηχανή 

και η υπομονή είναι πάλι

ένα άπατο ποτήρι 

με ζεστό κρασί 

δίπλα στο τζάκι