ντρέπομαι για το μίσος
ντρέπομαι για τη ντροπή
το σώμα
κυρτώνει την πλάτη
πλάσμα ξένο κρατιέται να μην γεννηθεί
στέκεται απο πάνω μας σαν αρρώστια
κρατάμε το κεφάλι μην μας κάνει εμμετό

αν μπορούσα να πιστέψω
τους ψεύτες

αν ήθελα

ζω μιαν άλλη ζωή
πολλές
αλλα μια αρκεί
ζω μιαν άλλη ζωή μακριά και μέσα
στο χρονο
ζω μιαν άλλη ζωη
φτιαγμένη απτη σάρκα μου και απο τα οστά μου
με κανει περήφανη
διαβάζει το ποίημα σε μια σχολική γιορτή
ακουλουθει τις λεξεις ήχο χωρις να ξερουν τι σημαινει
με κανει περήφανη και δακρύζω
σπλάχνο των σπλάχνων της
σπλάχνο των σπλάχνων της
σπλάχνο


ζω μιαν αλλη ζωή
σαν όλες τις ζωές

-μου χαιδεύει τα μαλλιά-

αλλα όχι σαν αυτη εδώ

Περιμένοντας το μικρότερο λεωφορείο

Μια ξανθιά νεάνιδα,με ένα εξίσου φθαρμένο ημερολόγιο στο δεξί της χέρι,συνανταει το βλέμμα μου και μου χαμογελά.
Με πιάνει πανικός.
Αργότερα
την σαπίζω
την σαπίζω
την σαπίζω στο ξύλο πετώντας κάθε μου γραμμένη λέξη στην αποχεύτεση



https://www.youtube.com/watch?v=RmPO_nzJ18k

Κάτι ελαφρώς κυματιστό*

Τίποτα πιο πολύ απο πίσω
ή απο κάτω
Μόνο αυτα που θέλω
ή κυρίως
όσα δεν θέλω να συμβουν

Και αυτό μας οδηγεί-έστω συνειρμικά-στο εξής:

 α)αντιλαμβάνεστε αρκετά περισσότερα απο όσα υπέθετα
   και -πιθανότατα- θα ξαναυποθέσω

 β)ασφαλώς λίγο -μα ουσιωδώς- λιγότερα
   απο ο,τι νομίζετε



...Και γεννιέται έτσι η κορούλα μου ,πριν γεννηθώ εγώ,
μια λυπηρή ,μα καθόλου δυσάρεστη, ασυνεννοησία

Γιατι έχω ακόμη να πω!:
Απολαμβάνω πράγματι την φλυαρία αυτή,στο σύνολό της.
Aυτό δεν ήταν ποτέ διαπραγματεύσιμο.

[παύση]

Ηταν όμως και ποτέ
τίποτα απο αυτά αλήθεια;


 γ)Η αυτογνωσία μου είναι αυτή ενός κουνουπιού.








υ.γ 1: Άν δοκιμάσουμε το κουνούπι,ως ποιοτική και όχι ποσοτική αναλογια,
τότε παρατηρούμε πως αυτή επαληθεύεται και πάλι.

υ.γ 2: Το κουνούπι ,είναι εδώ θλιβερά ενοχικό.Όντας ενοχικό,προσπαθεί να συντάξει ένα γράμμα συγγνωμης,μα ως θλιβερό γράφει ,εν τέλει, μια εξομολόγηση υπεροχής και εξουσίας.

Και τα άλλα κουνούπια
διαβάζουν το γραμματάκι του γελώντας
και ρουφώντας
ενα ζεστό φλυτζάνι φρέσκο αίμα
κάνοντας τον θόρυβο,αυτόν τον ελεεινό γαργαλιστικό θόρυβο
που εξοργίζει
την μαμα μου



*τίτλος πρόθεσης,όχι αποτελέσματος.
  αλλα κάτι είναι και αυτό(;)

 μια μεγάλη σειρά απο μικρά ανεμογκάστρια

μαμά μου,
σου γράφω ένα γραμμα αυτοβιογραφικό.
Λέγεται :''Ήθελα να σου δακρύσω,αλλα έκλασα''

Τώρα.
Προς υπεράσπιση του μικρού βοσκού και προς αποκατάσταση ,μαλλον, της βουκολικής(έστω) τιμής του ,θα μεταφέρω με ακρίβεια(όσο αυτό καθίσταται δυνατό)τουτο,ουτινος εχθές αργά την νύχτα αυτήκοος μαρτυς υπήρξα.
Μια μικρή ,φαινομενικά αντιφατική προσευχή ,ένα θλιβερό μουρμούρισμα ,που αρχικά παρεξήγησα ως κάποιου νέου είδους πειράγματα των πανταχού ακολουθώντων με γλυκών μου πνευμάτων  ,με οδήγησε ανεπαίσθητα και πεισματικά να παραβιάσω ,αργότερα την ίδια νύχτα και για πρώτη φορά, τους κανόνες ευγενείας(και ας μην το κρύβω,ασφάλειας)τούτου του σπιτιού.
Να εισέλθω στην χλιαρή ,νοτισμένη απο την κοπριά ,κάμαρα του παιδιού και να φιλήσω ένα ένα, με την σειρά, τα κουρασμένα και μικροκαμωμένα δάχτυλα του .
  Κατα το ξημέρωμα ,έχοντας επιστρέψει εκεί ,οπου έπρεπε να είμαι και λίγο πριν επιτρέψω στον αγιο ύπνο να με επισκεφθεί ,λίγο πριν ορκιστώ να μην περάσω το στενό,ετοιμόρροπο εκείνο κατώφλι ποτέ ξανα ,κατέγραψα ,όσο μπορούσα( όπως και πάλι είπα) πιστα, εκείνη εκει την φαιδρά ,μα ειλικρινή, εύχή :

''Μετανιώνω
που δν θα με ακουει κανεις
οταν στα αληθεια θα κινδυνεύουν τα προβατα μου 
Μετανιώνω
που τα βλεπω τώρα
να αποδεκατιζονται
και γραφω βοηθεια σε γλυκαναλατα ραβασακια
Μετανιώνω
που είμαι εγώ ο λύκος τελικά ''



Laughter signs light up
 

ορίστε μια επανάληψη της ιστορίας(καμία σπείρα)

Οι σκέψεις μου κυνηγούν την ουρά τους.Ειναι άτολμες,κοφτές.Ποτέ δεν έγραψα ένα κείμενο αριθμού λέξεων που να μην επιτρέπει τους τόσο έκδηλους στροβιλισμούς ,ένα στιχακι που να αποδεικνύει ,πως δεν αναπνέω ιδεοληπτικά.Δεν κατανόησα ποτέ μία παράγραφο στο σύνολο της.Ασχέτως αν έγλειφα μια χούφτα λέξεις ώσπου να λιώσουν.Το μυαλό μου είναι αυτό ενός τρομοκρατημένου μικροεγκληματία.Οι σκέψεις μου είναι άτολμες,κοφτές.
Ο-λο-στρό-γγυ-λες.
Φορτισμένες ομώνυμα της ευθύνης.
Το λογότυπο που τις σφραγίζει θαμπά ,η ειρωνική(αλήθεια;) κεντρομόλος,μοιάζει με μια απλή παιδική μουτζούρα.
Και ίσως πράγματι να είναι.