.

Δόντια εικαστικοί
μαθαίνουν πάνω μου
να σχεδιάζουνε
νεφέλες.
-τρακτερωτά μωβ συννεφάκια 
στo λευκό μου δέρμα-
Γιατι στέρεψα απο βροχή
και θέλει λέει το φθινόπωρο
να εκφραστεί.

Και γω θυμώνω που με εκμεταλλεύονται οι εποχές .
Λέω τέρμα ,
δικός μου ο καμβάς
δικά μου τα πινέλα.
Παίρνω μούχλα απ τα μαλλιά μου
και τραβάω
κάτω απ τα σύννεφα
γραμμή.
Ροζ απ την καρδιά μου
και φτιάχνω
γύρω γύρω
φυλακή.
Έχε χάρη που μου τελείωσε το σάλιο.
Θα έκανα και θάλασσα.
Πουλάει το υγρό στοιχείο.

Δεν βαριέσαι ,
ένα κομματι πάνω,ένα κάτω
κομμάτια είναι
κομμάτια είμαι
Bγαίνω στο δρόμο και με δίνω όσο όσο.