ντρέπομαι για το μίσος
ντρέπομαι για τη ντροπή
το σώμα
κυρτώνει την πλάτη
πλάσμα ξένο κρατιέται να μην γεννηθεί
στέκεται απο πάνω μας σαν αρρώστια
κρατάμε το κεφάλι μην μας κάνει εμμετό

αν μπορούσα να πιστέψω
τους ψεύτες

αν ήθελα

ζω μιαν άλλη ζωή
πολλές
αλλα μια αρκεί
ζω μιαν άλλη ζωή μακριά και μέσα
στο χρονο
ζω μιαν άλλη ζωη
φτιαγμένη απτη σάρκα μου και απο τα οστά μου
με κανει περήφανη
διαβάζει το ποίημα σε μια σχολική γιορτή
ακουλουθει τις λεξεις ήχο χωρις να ξερουν τι σημαινει
με κανει περήφανη και δακρύζω
σπλάχνο των σπλάχνων της
σπλάχνο των σπλάχνων της
σπλάχνο


ζω μιαν αλλη ζωή
σαν όλες τις ζωές

-μου χαιδεύει τα μαλλιά-

αλλα όχι σαν αυτη εδώ